Breathe in, Breathe out: “Love is a battlefield”

Nu februari - de “liefdesmaand”- achter de rug is, zit ik nog steeds met het mooie “Love is a Battlefield” van Pat Benatar in mijn hoofd. Deze knappe pop-rocksong uit 1983 raakt me omdat dit liedje de complexiteit van liefde en relaties bezingt. De essentie ervan ligt in het idee dat duurzame liefde een echt slagveld kan zijn: een kanon vol emoties, conflicten en uitdagingen. En toch is er hoop 😊. Het nummer benadrukt immers dat er, ondanks het aanwezige tumult, groei en kracht zal ontstaan in elke (h)echte verbintenis.

In deze blog wil ik de liefde niet begrenzen tot iets tussen 2 partners, maar opentrekken naar alle connecties die we aangaan. We zijn immers altijd op zoek naar betekenisvolle banden ook buiten een liefdesrelatie. En tenslotte hebben we ook eigenliefde nodig om anderen in ons hart te kunnen sluiten.

Liefdesrelaties:

Wanneer mensen een vaste relatie aangaan is het de bedoeling om deze verbinding zo lang mogelijk te laten duren. De start wordt regelmatig uitbundig gevierd met een groots feest. Alle dierbaren zijn aanwezig en zijn zo getuige van het begin van iets wat “voor altijd” zal (moeten) duren. Eeuwigdurende liefde als ultiem doel tussen 2 mensen schept echter ook torenhoge verwachtingen.

Hoe komt het dan dat we de lat in onze liefdesrelaties zo hoog leggen?

We worden overspoeld door een enorme beeldcultuur die ons (onbewust) heel sterk beïnvloedt. Want wat de media ons voorschotelt, willen we zelf ook graag beleven. De “Hollywood” liefde die ons wordt voorgehouden, schets evenwel een onrealistisch beeld. Deze pseudoromantiek, waarin liefde ALTIJD gelijk staat aan een paradijs van voorspoed en welbevinden, is een grote façade. Ergens in ons achterhoofd weten we dit wel én toch blijven we gretig vasthouden aan deze illusie. Op basis van deze utopische voorbeelden gaan we er steeds opnieuw van uit dat liefde maakbaar is. Zo leggen we die lat dan ook in elke liefdesrelatie onrealistisch hoog en dat veroorzaakt meer dan eens veel druk.

Waar zit dan de echte magie binnen onze liefdesrelaties?

De toverformule zit hem in de voorspelbaarheid, de reductie van de verwachtingen en de erkenning van het mystieke.

We gaan voor het behoud van een langdurige relatie langs de platgetreden paden van de saaiheid. We downsizen de stapelhoge verwachtingen naar haalbare vooruitzichten en we accepteren dat we de andere nooit helemaal zullen kennen.

Vriendschappen:

Vriendschap is dan weer een andere vorm van (h)echte connectie. Je ontmoet elkaar ergens op een bepaald punt, je leert de andere stilletje aan kennen en er ontstaat een langdurige band met deze persoon. Sommigen zie je elke week, anderen een paar keer per jaar. Het is een van de wonderbaarlijkste relaties die je als mens kan hebben en tegelijkertijd ook weer ongrijpbaar en fragiel.

En toch, ook bij vriendschapsbanden dringen onrealistische idealen zich meer en meer langs alle kanten op.

Hoe komt het dan dat er ook op vriendschappen een onrealistische druk ligt?

Ook hier wordt er door de media een utopisch prototype gepresenteerd. Het meest verbreide idee is dat ware vriendschap bestaat uit altijd beschikbaar zijn en constant klaar staan voor de ander. En dit in ALLE omstandigheden. Best heftig niet?

We cijferen onszelf helemaal weg ter behoud van de “grote vriendschap” en negeren zo regelmatig onze eigen grenzen en waarden.

Zo wordt de druk kunstmatig opgevoerd en is er van tweerichtingsverkeer geen sprake meer. Bij een gezonde vriendschap is het prima om ruimte te creëren voor jezelf én elkaars behoeften aan (tijdelijke) afzondering te respecteren.

Waar zit dan de lijm in onze vriendschappen?

Het fundament van hechte vriendschap zit hem in de confidentie, de nabijheid en de erkentelijkheid van je eigenheid.

Vriendschap betekent immers onvoorwaardelijk vertrouwen. Je helemaal geaccepteerd voelen met wie je bent en waar je voor staat, zonder dat je er iets voor moet waarmaken. Goede vrienden geven je het gevoel dat je steeds omringd bent, omringd door (h)eerlijke naastenliefde zelfs bij de aanwezigheid van een (grote) fysieke afstand.

Als de bovenstaande steunpilaren onderuit gaan, is de vriendschap meestal ook gedaan.

Zelfliefde:

En tot slot kunnen we niet anders dan ook onze eigenliefde onder ogen zien.

De meest intieme vorm van connectie, is de relatie die we aangaan met onszelf. Alle verbindingen beginnen immers met onszelf graag te zien. Maar ook daar is het regelmatig een mijnenveld.

Hoe komt het dan dat we ook onszelf overladen met onwerkelijke verwachtingen?  

De hedendaagse maatschappij legt vooral de nadruk op prestaties en perfectie. De buitenkant moet vlekkeloos zijn, de binnenkant volmaakt. Om die doorgedreven normen te halen moeten we zeer diep gaan en doen we soms afstand van onze eigenheid, van onze eigen kern. Wie we echt zijn, vervangen we door wie we verondersteld worden te zijn. Deze dekmantel geeft een immense druk op onszelf. En telkens weer verliezen we ons in strenge zelfkritiek als we falen. Zo versterken we het gevoel dat we niet de moeite waard zijn. In plaats van onze eigenheid te omarmen, ontwikkelen we hardheid tegenover deze originaliteit.

Waar zit dan het fundament van zelfliefde?

De pijlers van zelfliefde zijn zelfzorg, zelfcompassie en zelfkennis.

Door regelmatig in te checken bij jezelf word je je bewust van je eigen behoeften, gevoelens en grenzen. Zo leer je begrijpen wat je nodig hebt om je goed te voelen en je eigen behoeften kenbaar te maken aan anderen. Leer je eigen welzijn beschermen door “neen” te zeggen tegen verzoeken die je uitputten.

Door jezelf te behandelen met dezelfde vriendelijkheid waarmee je je beste vrienden behandelt, cultiveer je jouw zelfcompassie. Toon begrip ten opzichte van jezelf als je faalt of tekortschiet en verminder zo je hardheid.

En tenslotte zelfkennis is de sleutel tot een realistische kijk op jezelf. Neem de tijd om regelmatig in stilte te reflecteren over wie je bent en wat je kan en zet dan verdere stappen naar een compassievolle relatie met je originele zelf. Een relatie vol zelfrespect, zelfaanvaarding en dankbaarheid om de persoon die je écht bent.

Wanneer we met de bovenstaande pijlers aan de slag gaan ontwikkelen we een positieve en ondersteunende relatie met onszelf en voelen we een betere verbintenis met ons eigen welzijn. En dat straalt ook uit naar al onze andere relaties.

Wil je graag ondersteuning in dit boeiende proces? Neem dan zeker contact met me op.

Vrolijk Paasfeest en een mooie paasvakantie.

Harte groet,
Karine